Als fotografe heeft Joke alles behalve last van het ‘ik sta liever achter de camera’ fenomeen. Ze is een liefdevolle wervelwind die je met plezier mee neemt in haar positieve vibes.
We hebben dan ook hartelijk gelachen en veel plezier gemaakt tijdens de fotoshoot. Maar ik kreeg ook een ander stukje van Joke te zien: een stukje rouw.
Rouw staat een lach niet in de weg. Een lach betekent niet dat de tranen verdwenen zijn. Rouw heeft heel veel gezichten. Het is geen of/of situatie. Het maakt alles wel veel intenser. Het besef dat het leven een dans is, die je uitnodigt om mee te bewegen. Rouw is niet één golf die het strand oprolt om even snel weer terug te trekken en te verdwijnen in de zee. Rouw is cyclisch. Het komt op en gaat weer liggen en komt weer op en gaat weer liggen en komt weer op …
En daartussen mag gedanst worden, zoals Joke zo heerlijk deed.
