Meimaand was mamamaand. En voor mij persoonlijk ook aftelmaand. Want vorig jaar liet mijn mama het leven los op 2 juni. En heel de maand mei kwamen de herinneringen en de triggers weer feller naar boven.
Zoals bij het poetsen van onze wagen die rond die tijd naar de keuring moest. Ik kwam een flyertje tegen, meegenomen op wat het laatste uitstapje met haar zou worden. Ik heb het laten zitten, in het zijvak van de deur.
Moederdag was de dag waarop het kantelde.
Ze was op bezoek bij mijn zus en ik verraste er haar met bloemen.
Het was het laatste feest.
Al wisten we dat toen nog niet.
○
Ze had een hart vol bloemen.
Ze noemde haar twee dochters ‘haar roosjes’.
Dat zei ze niet zo rechtstreeks tegen ons, maar één van haar vriendinnen vertelde het ons na haar overlijden.
In haar tuin tussen de rozen vond ze troost. Want het leven schotelde haar best wel pittige uitdagingen voor.
We eren haar nu ook regelmatig met een bezoekje aan haar favoriete bloemist. Een hidden gem in haar geboortestreek.
Ik lijk op haar, dat is zeker. Vreemden spreken me over haar aan omdat ze haar in mij herkennen.
Het is me nooit zo opgevallen.
Nu zie ik haar ook in mij, als ik in de spiegel kijk.
Ik lijk steeds meer op haar.
Waarom ik dit alles met je deel?
Wel, een jaar geeft heel veel gelegenheden om het leven te vieren. En we willen vaak alleen maar dat zien: de leuke momenten. Dan vergeten we liefst al het andere.
Maar soms vloeien tranen omdat het leven je lief is.
Jouw leven en dat van een ander.
In die momenten mogen we ook aandacht hebben voor de schoonheid. In die momenten mogen we ook schoons creëren. Al was het maar omdat het ons verder helpt.
Ik ben een firm believer als het gaat om schoonheid creëren ook uit het moeilijke van het leven. Afscheid en verlies zijn aards moeilijk (I know, in correct Nederlands schrijf je aartsmoeilijk, maar vergeef me deze woordspeling, het voelt zo juist).
Het mooiste geschenk in die moeilijke dagen, was dat we tijd kregen. 10 volle dagen. Een tijd waarin we alles gedaan hebben om haar en onszelf nabij te zijn.
Vele kleine rituelen om haar en ons te dragen.
Waken. Loslaten. Haar lichaam verzorgen. Haar kleren uitzoeken. De bloemen uit haar tuin naar haar toe brengen. Bij haar zijn. De juiste woorden zoeken. Haar kaart maken. Haar uitvaart samenstellen. Haar omhullen met haar tuinrozen. Haar instoppen met een extra dekentje vooraleer haar kist te sluiten.
○
Toch is het ok om de leegte de leegte te laten zijn.
Dat heb ik ondertussen geleerd.
En dat je er mooie beelden van kan en mag maken.
Dat deed ik toen, een jaar geleden, van die laatste momenten.
Nu weet ik dat ik dat vaker wil doen.
Dit wil ik aanbieden.
Ook voor jou,
want misschien wil ook jij ooit een afscheid vastleggen.
Niet alleen in woorden, maar ook in blijvende, warme beelden.
○
Weet dat fotografie bij verlies een grote waarde heeft voor wie achterblijft.
Het is niet zo gekend in België en Vlaanderen. Maar weet dat het bestaat.
Ook bij mij. En dat ik het je graag toewens:
Koesterende beelden bij afscheid.